BIOGRAMY
ELIJASIŃSKI, Jan (ur. 26.08.1827 w Zajączkach - zm. 7.07.1894 w Zajączkach).
Syn Wojciecha Elijasińskiego, wnuk Łukasza Elijasińskiego. W dokumentach nazwisko Elijasiński występuje zamiennie z formą Helijasiński.
Kowal, posiadał własną kuźnię. Nie przejął zawodu garbarza po ojcu i dziadku.
Żonaty z Rozalią Wodzyńską, córką Antoniego Wodzyńskiego ( > patrz linia Wodzyńskich), mieli jedną córkę Mariannę.
Tajniki kowalstwa przekazał swoim pasierbom - synom Rozalii z I-go małżeństwa z Wincentym Siejeńskim ( > patrz linia Siejeńskich) oraz swoim zięciom: Julianowi Maskowi ( > patrz linia Masków) oraz Franciszkowi Swobodzie ( > patrz linia Swobodów).
Pochowany najprawdopodobniej na starym cmentarzu w Zajączkach, obok współczesnego kościoła parafialnego.
powrót do góry
ELIJASIŃSKI, Łukasz (ur. ok. 1768 w Zajączkach - zm. 11.04.1824 w Zajączkach).
W dokumentach nazwisko Elijasiński występuje zamiennie z formą Helijasiński.
Wymieniony w aktach jako pracownik folwarku Zajączki w latach 1808-1815. Wykonywał zawód garbarza, co w tamtych czasach łączyło się również z profesją szewca.
Jako pracownik dworu był często zapraszany jako ojciec chrzestny w rodzinach innych pracowników dworskich. Do dzisiejszych czasów przetrwały akty chrztu z podpisem Łukasza, m.in. Jadwigi Teresy Bukalskiej (1808r.), córki dyrektora Szkoły Elementarnej w Zajączkach Ferdynanda Bukalskiego; Wawrzyńca Głębskiego, syna Jakuba ogrodnika (ogrodowego) dworskiego w Zajączkach. Żonaty z Agnieszką Kępińską z Żytniowa, z którą miał 7 dzieci ( > patrz linia Elijasińskich). Pochowany najprawdopodobniej na starym cmentarzu w Zajączkach, obok współczesnego kościoła parafialnego.
powrót do góry
 HOFMAN, Franciszek (ur.17.08.1913 w Albertowie - zm. 01.12.1942 w Auschwitz-Birkenau).
Absolwent Szkoły Spółdzielczo-Handlowej w Kozienicach. W roku 1939 znalazł zatrudnienie jako pracownik administracyjny (znał dobrze język niemiecki) w gminie Parzymiechy, w której pracował w początkowym okresie okupacji. Wójtem Parzymiech był wówczas Wilhelm Kalinick ze Sternalic. Później przez krótki czas był zatrudniony w urzędzie Gminy w Lipiu, po czym na początku 1941 powrócił do Parzymiech (wraz z zastępcą wójta gminy Lipie Adolfem Muellerem), gdzie był odpowiedzialny m.in. za przydział kartek żywnościowych. Z niepotwierdzonych relacji (brak zachowanej dokumentacji) wynika, iż był członkiem Armii Krajowej. Współtworzył antynazistowską konspirację na terenach gminy Lipie i Parzymiechy. Franciszek Hofman został zadenuncjowany władzom niemieckim przez volksdeutschkę Annę Supernat. Aresztowany przez gestapo w październiku (lub listopadzie) 1942, został przewieziony do więzienia w Blachowni, a następnie do Lublińca i stamtąd do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.
Z dokumentów przesłanych z Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu wynika, iż został zamordowany 01.12.1942 po niespełna dwutygodniowym pobycie w obozie. Na cmentarzu w Dankowie, na grobie siostry, znajduje się symboliczna płyta nagrobna Franciszka Hofmana. powrót do góry
 SWOBODA, Franciszek (ur. 9.01.1853 w Ponoszowie - zm. 21.02.1921 w Zajączkach).
Kowal, właściciel kuźni w Zajączkach znajdującej się w okolicach dzisiejszego przystanku autobusowego Zajączki-Kościół. Ostatni w rodzinie, który podtrzymywał tradycję kowalstwa; żaden z jego synów nie prowadził już kuźni w Zajączkach, wybierając pracę w nowopowstających hutach i kopalniach Zagłębia i Śląska. Kuźnia została zlikwidowana po śmierci Franciszka przez jego zięcia Walentego Durę ( > patrz linia Durów) Troje synów Franciszka Swobody wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych. Ich potomkowie mieszkają do dziś na terenie stanów Ohio i Arizona ( > patrz linia Swobodów) Pochowany na cmentarzu w Zajączkach.
powrót do góry
WODZYŃSKI, Aleksander (ur. 11.07.1817 w Dankowicach).
Syn Antoniego Wodzyńskiego i Agaty Bednarskiej, urodzony jako szóste z kolei dziecko w czasie, gdy jego ojciec pełnił funkcję nauczyciela Szkoły Elementarnej w Dankowicach. Żonaty z Olimpią Pawłowską - ślub odbył się 16.06.1860 w Wieluniu. W latach czterdziestych XIXw. był strażnikiem komory celnej w Podłężu k.Starokrzepic. W latach 1853 - 1862 pracował jako inspektor Policji przy Magistracie w Wieluniu. Od 1868 do 1970 pełnił stanowisko Sekretarza Magistratu w Częstochowie. W 1870 został burmistrzem Wieruszowa, w roku 1880 przeszedł na emeryturę. Był ojcem sześciorga dzieci( > patrz linia Wodzyńskich) Pięcioro spośród dzieci było chrzczone na Jasnej Górze, choć rodzice nie byli mieszkańcami miasta Częstochowy. Rodzicami chrzestnymi dzieci byli m.in.: hrabia Stanisław Potocki właściciel dóbr Praszka, Strojec i Moskorzew; Stanisław Łącki Prezydent Częstochowy; Józef Hincigier adwokat Sądu Pokoju w Częstochowie. Nie wiadomo, gdzie i kiedy zmarł. W księgach ewidencji ludności w Częstochowie z roku 1894 podano, iż wdowa po Aleksandrze, Olimpia Wodzyńska przybyła z córką Heleną z Zajączek (mieszkały tam po śmierci Aleksandra) do Częstochowy, gdzie zamieszkały w Kamienicy Mężnickich.
powrót do góry
WODZYŃSKI, Antoni (ur. ok. 1782 w Wieruszowie - zm. 29.11.1853 w Kukowie).
Nauczyciel. Syn Wojciecha Wodzyńskiego i Zofii z Kozłowskich, dziedziców cząstkowych wsi Pichlice w parafii Walichnowy. 16.02.1802 ożenił się z Agatą Bednarską (ur. w 1782 w Krzepicach) i zamieszkał w Krzepicach. W latach 1806 - 1808 był nauczycielem w Szkole Elementarnej w Krzepicach. 16.05.1808 nominowany jako nauczyciel do Szkoły Elementarnej w Dankowicach, gdzie pracuje do 1822. W latach 1822 - 1824 ponownie zatrudniony w Krzepicach, dnia 26.10.1824 został odwołany ze stanowiska przez ówczesnego burmistrza Krzepic Erazma Tarchalskiego. Przyczyną odwołania były zarzuty dotyczące "podburzania" chłopstwa z okolicznych wsiprzeciwko wykorzystywaniu ich przez carskie władze; Antoni Wodzyński pisał skargi, podania oraz przewoził je do Warszawy. Ówczesne władze zareagowały pozbawieniem go prawa do wykonywania zawodu nauczyciela. Lata 1824 - 1833 to okres bezskutecznego starania się o przywrócenie nauczycielskiej posady; czas pisania listów i próśb, które zachowały się w Państwowych Archiwach. W roku 1833 rozpoczął pracę jako nauczyciel w Kukowie (dane z Archiwum Dyrekcji Szkolnej w Łodzi), gdzie pracował jeszcze w 1844 (szkoła w Kukowie mieściła się w domu folwarcznym). W maju 1850 Komisja Rządowa Przychodów i Skarbu przekazała osadę szkolną (1 morga i 10 prętów) miejscowemu nauczycielowi Antoniemu Wodzyńskiemu. Zachował się dokument z 1851r. o przychodach A.Wodzyńskiego w kukowskiej szkole - pensja roczna wynosiła 52 ruble 70 kopiejek; 12 korcy żyta; 6 korcy jęczmienia. Z żoną Agatą mieli 12 dzieci ( > patrz linia Wodzyńskich) Zmarł w Kukowie w wieku 71 lat. Miejsce pochówku nieznane.
powrót do góry
|
